Ako na si Juday

Nagkita kita kami ng mga friends ko sa Bulacan. At ito ang pambungad nila sakin: ANG TABA MO NA.

At ito pa ang mga kasunod:

-Oo nga (sabi ni Khate nung sinabi ni Dar na ang taba ko na. Bakit, khate? Parang hindi tayo nagkita a day before nito ah. Bat ngayon mo lang narealize? Super delay ang reaction ah. Aabutin ng one day?)

-sabi ni Dar, “kamuka mo si Squidward” (Squidbirg ang tawag k okay Squidward bago pa ko icorrect ni Dar sa totoong pangalan ng pusit sa Spongebob) Squidward na kumain ng madaming Krabby Patty at napunta lahat sa mga galamay niya – ganyan ang description nila sakin

-nagpa-inject daw ako ng butt, sabi ni Madz. Ay bastusan. Natural yan, hoy!

-At ang pinakamasakit sa lahat, kamukha ko daw si Juday, sabi ni Dar. Susme! At kinamusta pa sakin si Ryan. Aba, malay ko! Pinatay ko na! Kahit kelan hindi ko naging fan ni Juday, bat siya pa? bakit. bakit.

Dati braso lang ang mataba sakin bat ngayon pati hita at butt na. Ano ba yan! Gusto kong tumaba pero bat ganon, paisa-isa ang pagtaba ko.

Wala naman akong masyadong kinakain pero bakit ako tumaba. Minsan lang naman ako nagtotokyo Tokyo at maximum of three rice lang ako dun. Pag hindi ako sa Tokyo Tokyo, sa bahay lang, one rice. Hindi rin ako madalas nagmemerienda pero mahilig ako sa sweets. Nakakatalino daw yun eh. Sabi ni L.

Share ko lang, isa pang nakakatuwa sa pagkikita naming ay yung 4 na kaming nagmumura. Dati kasi ako lang, minsan si Madz. Yey! May karamay na ko.

Para naman kasi sakin yung mura ay paglalabas lang ng galit. Buti na yung salita lang kaysa sa gawa. Macoconsider pa nga siyang art kasi ineexpress mo yung sarili mo sa pagmumura. Kasi pag sinaloob mo lang yan, baka bigla ka na lang sumabog na parang bulkan at umulan ng maliliit na nagaamok na ikaw (parang maliliit na Ma’am Leora lang sabi ni Nadz. Si Ma’am Leora ay ang aming Math at Physics teacher na bigla bigla na lang nagagalit.)