Alalay

Ako ay may alalay, Von ang kanyang pangalan.

Ang alalay ko ay parang aso, mukha rin siyang aso. Siya ang aking tagabitbit ng bag pag Monday (may PE kasi). Siya rin ang aking patner sa sayaw sa PE. At tuwing siya ay papalag sa aking mga utos, sipa at sapak ang kanyang aabutin. At kapag siya naman ay magkakamali sa sayaw at idadamay ako, sasabihan ko siya ng “Bobo” sabay tapak sa paa niya.

Kawawa siya no? Pero wala siyang magagawa. Mahina siya eh. Weak. Kamukha niya si Palitong yumao. Kaya mukhang yayao na rin siya kasunod ng kanyang idol na si Palito. Kasing payat niya ang kawayan, mukha pa siyang bakla. Kung ikukumpara sa taba ni Yen, siya ay braso lamang. Gusto ko siyang bugbugin. Pag pinagtulungan naming siya nina Ruby at Yen, siya ay sa kabaong na makikita.

Malayo pa lang, kilala ko na ang aking alalay. May dala siyang bag na walang laman kundi literal na notebook at ballpen lang. Wala syang kwentang tao. Sana hindi na lang siya naging tao. Ang silbi niya lang ay maging utusan ni prinsesa Ruby at ako at haring Yen. Isa siyang aliping sagigilid.

Skinny ang tawag naming sa kanya dahil sa kanyang pants na skinny. Nagskinny pa eh napakapayat na nga. Kitang kita lalo ang payat ng paa niya. Parang tanga. Bobo talaga ang aking alipin. Bob Ong Von na lang sana ang pinangalan sa kanya ng kanyang magulang.

Isa siyang malaking tagyawat na nagmutate at naging tao. Wala ang uri niya sa domains of life. Hindi siya bacteria, archean, protest, o plants. Alanganing hayop siya pero hindi rin. Isa siyang rare organism at ang mga kauri niya ay extinct na. Siya na lang ang natitirang tagyawat na nagmutate at naging tao.

Siya ang treasurer naming. Kurakot siya. Kapag may nagsosobra sa mga sinisingil niya ay inuuwi na niya. Yun ang inamin niya samin noon. Kaya hindi ako nagbabayad sa kanya pag naniningil siya kahit na lumuhod pa siya sa harap ko. Sinasabi ko na lang na “Wala!!Wala akong barya!” o kaya naman ay “ilibre mo na lang ako. Wala akong pera.” Alam ko kasing may sosobra naman sa singil niya at kukurakutin niya lang yun kaya buti na yung may silbi siya at siya na ang magbayad sakin.

Naaalala ko tuloy sa kanya ang isa ko pang aliping sagigilid sa Bulacan, si Ian kaso patay na siya ngayon dulot ng katandaan. Siya rin ang aking punching bag pero ngayon ay hindi ko na siya nasasapak dahil nagtatago na ang gagong yun. Si Ian ay may malapad at makintab na noo (nakakasilaw tulad ng araw).

Tayo po ay maglaan ng sandaling katahimikan para sa ikapapayapa ng kaluluwa ni Ian at sa ikapapayapa pa lang ng kaluluwa ni Von.

Maraming salamat po. You may now rest in peace.